iście

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

iście (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈiɕʨ̑ɛ], AS[iśće], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) książk. albo podn. na pewno, prawdziwie

rzeczownik

(2.1) rzad. rzecz. odczas. od iść[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
(2.1)
przykłady:
(1.1) Kochanowski, przeciwnie, przemawia z głębi serca, ma często żar iście poetycki, ale ten żar nie może ożywić każdego utworu; często wybucha, ale i przygasa.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
czas. istnieć ndk.
przym. istny
zaim. istny
partyk. isto
(2.1)
czas. iść ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: na pewno
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „iście II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „iście” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Adam Mickiewicz, Literatura słowiańska, kurs I, wykład XXXVI (1841).