hostia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: hóstia

hostia (język polski)[edytuj]

hostia (1.1) i komunikanty
wymowa:
IPA[ˈxɔstʲja], ASostʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. okrągły opłatek z mąki pszennej używany podczas mszy oraz wystawiany w monstrancji do adoracji; zob. też hostia w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przy podnoszeniu hostii ministrant trzykrotnie uderza w gong.
(1.1) Kiedyś jadwiżanki piekły hostie dla wielu parafii naszej archidiecezji.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) komunikant
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pieczywo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. hostia → hostia, opłatek
uwagi:
(1.1) por. prosfora
tłumaczenia:
źródła:

hostia (język estoński)[edytuj]

wymowa:
IPA/xostia/
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) rel. hostia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

hostia (język hiszpański)[edytuj]

hostias (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. hostia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

hostia (język łaciński)[edytuj]

hostiae (1.3)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwierzę ofiarne[1]
(1.2) rel. ofiara
(1.3) kośc. hostia[2]
odmiana:
(1) hosti|a, ~ae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hostis m/ż
czas. hostio
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. hostioodpłacić < praindoeur. *ǵʰostiyo- < praindoeur. *ǵʰes-dłoń
źródłosłów dla ang. host, franc. hostie, galic. hostia, hiszp. hostia, niderl. hostie, katal. hòstia, pol. hostia, port. hóstia, ros. гостия, rum. hostie, wł. ostia
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „hostia” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 308.
  2. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 302.