Przejdź do zawartości

furor

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Furor
wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈfurɔr], AS[furor]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. furia, szał
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) miarkować furor
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. furorszaleństwo
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
amer. IPA/ˈfjʊəɹɚ/ lub /ˈfjɝɚ/
bryt. IPA/ˈfjʊəɹə/ lub /ˈfjɜɹə/
homofon: Führer
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wściekłość, furia
(1.2) pasja, uniesienie, namiętność
(1.3) zgiełk, poruszenie
(1.4) przejściowa moda
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
IPA[fu.ˈɾoɾ]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wściekłość
(1.2) pasja, uniesienie, namiętność
(1.3) opętanie, szał
odmiana:
lm ~es
przykłady:
(1.1) Luchan con furor.Walczą ze wściekłością.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
furia ż
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. furioso
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. furor -oris
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) szał[1], furor
(1.2) straszenie, strach[2]
(1.3) podjudzanie, podburzanie
(1.4) uniesienie, zachwyt
(1.5) smutek

czasownik

(2.1) kraść
(2.2) wyłudzać
odmiana:
(1) fur|or, ~ōris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
(2) furō, furere, furuī (koniugacja III)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
czas. furo
(2.1)
rzecz. furtulum n, furtum n, furtus m, furuncula ż, furunculus m
przym. furtificus, furtivus
przysł. furtim
związki frazeologiczne:
sentencje: furor loquendifuror poeticusfuror scribendi
etymologia:
źródłosłów dla ang. furor, franc. fureur, hiszp. furor, katal. furor, pol. furor, port. furor, ros. фурор, wł. furore
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „furor” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 548.
  2. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 276.