furtivus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

furtivus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) kradziony
(1.2) tajemny, obłudny[1]
odmiana:
(1) furtiv|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. furtus m, furtulum n, furtum n, furuncula ż, furunculus m
czas. furor
przym. furtificus
przysł. furtim
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. furtum + -ivus; źródłosłów dla ang. furtive, franc. furtif, hiszp. furtivo, katal. furtiu, port. furtivo, wł. furtivo
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 276.