fuldmåne

fuldmåne (język duński)

fuldmåne (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pełnia (księżyca)

odmiana:

(1.1) en fuldmåne, fuldmånen, fuldmåner, fuldmånerne

przykłady:

(1.1) Lad os gå ud og kigge på fuldmånen. → Wyjdźmy i popatrzmy na księżyc w pełni.

(1.1) Leon prøver hele sit liv at få kontrol over sine unaturlige tendenser, men uden held. Når fuldmånen dukker op, bliver han til et blodtørstigt monster, der ikke kan kende forskel på ven og fjende. → Leon przez całe życie próbuje zapanować nad swoimi nienaturalnymi skłonnościami, ale bezskutecznie. Kiedy nastaje pełnia, zamienia się w krwiożerczego potwora, który nie potrafi odróżnić przyjaciela od wroga.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) duń. fuld + måne

uwagi:

źródła: