feliĉulo

feliĉulo (esperanto)

morfologia:

feliĉ•ul•o

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) szczęściarz, szczęśliwiec, szczęśliwy człowiek

(1.2) błogosławiony (w użyciu rzeczownikowym)

odmiana:

(1.1-2)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	feliĉulo	feliĉuloj
akuzativo	feliĉulon	feliĉulojn

przykłady:

(1.1) Feliĉulo!– li diris,– se eĉ la mondo kaj la vivo estus plej malbonaj, restos en ili unu eterna bono – la juneco!. → Szczęściarzu! – powiedział, - jeśli nawet świat i życie byłyby jak najgorsze, pozostanie w nich jedno wieczne dobro – młodość!

(1.1) La fantazio estas la paradizo de l’ feliĉuloj kaj la infero de l’ malfeliĉuloj. → Fantazja jest rajem szczęśliwców, a piekłem nieszczęśliwych.

(1.2) Ĉu ŝi ricevos kristanan enterigon, kiam ŝi ja intence foriris en la mondon de la feliĉuloj? → Czy otrzyma chrześcijański pochówek, kiedy przecież celowo poszła w świat błogosławionych?

składnia:

kolokacje:

(1.1) fizionomio de feliĉulo → fizjonomia szczęściarza

synonimy:

(1.2) beatulo, ĉielfeliĉulo

antonimy:

(1.1) malfeliĉulo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. malfeliĉulo, feliĉulino, feliĉo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: