etyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

etyka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɛtɨka], AS[etyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. dział filozofii zajmujący się badaniem moralności i tworzeniem systemów myślowych, z których można wyprowadzać zasady moralne; zob. też etyka w Wikipedii
(1.2) kult. ogół zasad i norm postępowania przyjętych w danej epoce i środowisku

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: etyk
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) katedra / podręcznik / profesor / zakład etyki
(1.2) etyka chrześcijańska / katolicka / protestancka / purytańska • etyka dziennikarska / lekarska / zawodowa • etyka biznesu / nauczyciela / zawodukodeks / zasada / zasady etyki • komisja ds. etyki • przestrzegać / nie przestrzegać etyki • bioetyka
synonimy:
(1.2) moralność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) filozofia
meronimy:
(1.1) deontologia, moralistyka
wyrazy pokrewne:
rzecz. etyk m, etyczka ż, etyczność ż
przym. etyczny
przysł. etycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) franc. étique[1] < łac. ethĭca < gr. ἠθικά < gr. ἠθικός
uwagi:
Liczba mnoga w odmianie została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne publikacje[1] odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „etyka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 284.