dydelf

dydelf (język polski)

dydelf (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Didelphis Linnaeus, ogoniasty ssak ze spiczastym pyskiem i krótkimi kończynami, z podrodziny dydelfów, występujący w Ameryce; zob. też dydelf w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dydelf	dydelfy
dopełniacz	dydelfa	dydelfów
celownik	dydelfowi	dydelfom
biernik	dydelfa	dydelfy
narzędnik	dydelfem	dydelfami
miejscownik	dydelfie	dydelfach
wołacz	dydelfie	dydelfy

przykłady:

(1.1) Z błyskawiczną szybkością i niesłychaną zręcznością przeskakiwały z łodygi na łodygę malutkie dydelfy, a w dole śród zwojów korzeni krzątały się drobne gatunki błotnych myszek.

składnia:

kolokacje:

(1.1) futro / skórka / mięso / głowa / gniazdo / pysk / tułów / ogon / habitat / populacja / rozród / wygląd / występowanie / młode / samica / samiec dydelfa • dydelf andyjski • dydelf białouchy • dydelf czarnouchy • dydelf gujański • dydelf wielkouchy • dydelf wirginijski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zwierzę

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dydelfik mzw, dydelfowate lm nmos, dydelfy lm nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. δι- + δελφύς (di-, delphū́s) → dy-, macica

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) opossum
• niemiecki: (1.1) Opossum n
• włoski: (1.1) opossum m

źródła: