chłostać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chłostać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈxwɔstaʨ̑], AS[χu̯ostać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. chłosnąć)

(1.1) bić rózgą, biczem itp.
(1.2) przen. surowo krytykować
(1.3) meteorol. gwałtownie uderzyć
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IX lub koniugacja I, chłoszczę / chłostam[1][2][3]; lub
przykłady:
(1.1) Nie spodobało się to kasztelanowi, który kazał go przepędzić. Gdy poddani sprzeciwili się temu rozkazowi, wściekły, sam osobiście zaczął go chłostać i chłostał tak długo, lirnik umarł[4].
(1.2) Wpierw mierzyli się nawzajem zimnym, wzgardliwym spojrzeniem, potem chłostali obraźliwym słowem[5].
(1.3) A potem pochłonęły nas potoki ulewy. Strugi wody lały się na nas jak z potężnego kubła, a wiatr porywał wodę i chłostał nią jak biczem[6].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chłosta ż, chłostanina ż, chłostak mos, chłostanie n, schłostanie n, wychłostanie n, zachłostanie n
czas. chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chłostać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chłostać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chłostać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Krzysztof Wesołowski, Znane i nieznane : rezydencje, ludzie, wydarzenia, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  5. Marek Nowakowski, Powidoki, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  6. Zbigniew Nienacki, Księga strachów, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.