nawierzchnia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nawierzchnia (język polski)[edytuj]

nawierzchnia (1.1)
nawierzchnia (1.1)
wymowa:
IPA[naˈvʲjɛʃxʲɲa], AS[navʹi ̯ešχʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.-ni…i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) górna część drogi, placu, chodnika; zob. też nawierzchnia w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Śliska nawierzchnia może być przyczyną groźnych wypadków.
(1.1) Jazda po mokrej nawierzchni wydłuża drogę hamowania.
składnia:
(1.1) nawierzchnia + D.
kolokacje:
(1.1) nawierzchnia drogi / placu / boiskakłaść / położyć / utwardzać / utwardzić / naprawiać / naprawić / niszczyć / zniszczyć nawierzchnię • nawierzchnia asfaltowa / betonowa / szutrowa / trawiasta • nawierzchnia dziurawa / mokra / śliska / twarda / zniszczona
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wierzch m
przym. nawierzchniowy, wierzchni
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Scheer, T. (2012). Variation is in the lexicon: yer-based and epenthetic vowel-zero alternations in Polish. Sound, Structure and Sense. Studies in Memory of Edmund Gussmann. Lublin: Wydawnictwo KUL, 631-672.