brukarz

brukarz (język polski)

brukarze (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzemieślnik, robotnik, który zajmuje się układaniem bruku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brukarz	brukarze
dopełniacz	brukarza	brukarzy
celownik	brukarzowi	brukarzom
biernik	brukarza	brukarzy
narzędnik	brukarzem	brukarzami
miejscownik	brukarzu	brukarzach
wołacz	brukarzu	brukarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzemieślnik, robotnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bruk m, brukarstwo n, brukowanie n, wybrukowanie n, brukarka ż

czas. brukować ndk., wybrukować dk.

przym. brukarski, brukowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. bruk + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) paver, przest. bryt. paviour, przest. amer. pavior
• białoruski: (1.1) брукар m, брукаўшчык m, масцільшчык m
• hiszpański: (1.1) pavimentador m
• interlingua: (1.1) pavitor
• rosyjski: (1.1) брусчаточник m
• włoski: (1.1) selciaio m, selciatore m

źródła: