bezecnik
bezecnik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba bezwstydna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezecnik bezecnicy dopełniacz bezecnika bezecników celownik bezecnikowi bezecnikom biernik bezecnika bezecników narzędnik bezecnikiem bezecnikami miejscownik bezecniku bezecnikach wołacz bezecniku bezecnicy depr. M. i W. lm: (te) bezecniki
- przykłady:
- (1.1) Powiedz, że jestem bezecnik, zbrodniarz, łajdak, bandyta, ale nie nazywaj mnie oszustem ani szpiegiem![1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Honoriusz Balzac, Z „Ojca Goriot“, Kraków 1922 (tłum. Tadeusz Boy-Żeleński)