Przejdź do zawartości

alokacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

alokacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌalɔˈkat͡sʲja], AS[alokacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) planowe rozdysponowanie czegoś; zob. też alokacja w Wikipedii
(1.2) ekon. rozdzielenie środków produkcyjnych lub pieniędzy na różne cele, inne niż dotychczasowe[1]
(1.3) księg. uznanie dopisanej pozycji w rachunku[2]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) Przyczynę bezrobocia stanowi błędna alokacja kapitału i związane z tym niewłaściwe postępowanie przedsiębiorstw.
składnia:
kolokacje:
(1.1) inform. alokacja pamięcijednostka alokacji
(1.2) alokacja kosztów / zasobów / kapitału • alokacja finansowa
(1.3) alokacja składki
synonimy:
(1.1) dystrybucja, rozdział, przydzielanie
antonimy:
(1.1-2) realokacja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. alokowanie n, dyslokacja ż, lokowanie n, lokum n, realokacja ż
czas. alokować, lokować, ulokować, dyslokować
przym. alokacyjny, alokowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. allocātiō
(1.2-3) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bogusław Dunaj Uniwersalny słownik języka polskiego Reader's Digest, Warszawa 2007, ISBN 83–60123–46–2
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „alokacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „alokacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.