abecadlarz

abecadlarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌabɛˈʦ̑adlaʃ], AS: [abecadlaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• akc. pob., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. początkowy uczeń

(1.2) daw. lekcew. nauczyciel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) przest. skorowidz

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abecadlarz	abecadlarze
dopełniacz	abecadlarza	abecadlarzy / abecadlarzów
celownik	abecadlarzowi	abecadlarzom
biernik	abecadlarza	abecadlarzy / abecadlarzów
narzędnik	abecadlarzem	abecadlarzami
miejscownik	abecadlarzu	abecadlarzach
wołacz	abecadlarzu	abecadlarze

przykłady:

(1.1) Jaś jest abecadlarzem, właśnie poznaje pierwsze literki.

(1.2) Idę dziś na wywiadówkę. Porozmawiam sobie z tym abecadlarzem na temat wyrzucania uczniów z lekcji.

(2.1) W abecadlarzu nie ma wszystkich nazwisk

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) abecedariusz

(1.2) belfer

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uczeń

(1.2) nauczyciel

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abecadlarka ż, abecadlnik mrz, abecadło n, abecedariusz mos/mrz

przym. abecadlny, abecadłowy

przysł. abecadłowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. abecadło + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: skorowidz

• angielski: (2.1) index

źródła: