abecadlnik

abecadlnik (język polski)

abecadlnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌabɛˈt͡sadlʲɲik], AS: [abecadlʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. elementarz, książka wprowadzająca

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abecadlnik	abecadlniki
dopełniacz	abecadlnika	abecadlników
celownik	abecadlnikowi	abecadlnikom
biernik	abecadlnik	abecadlniki
narzędnik	abecadlnikiem	abecadlnikami
miejscownik	abecadlniku	abecadlnikach
wołacz	abecadlniku	abecadlniki

przykłady:

(1.1) Muszę kupić abecadlnik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) elementarz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) podręcznik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abecadlarka ż, abecadlarz mos/mrz, abecadło n, abecedariusz mos/mrz

przym. abecadłowy, abecadlny

przysł. abecadłowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. abecadło + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: elementarz

źródła: