Tyburcjusz
Tyburcjusz (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie[1]; zob. też Tyburcjusz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Tyburcjusz Tyburcjuszowie dopełniacz Tyburcjusza Tyburcjuszów celownik Tyburcjuszowi Tyburcjuszom biernik Tyburcjusza Tyburcjuszów narzędnik Tyburcjuszem Tyburcjuszami miejscownik Tyburcjuszu Tyburcjuszach wołacz Tyburcjuszu Tyburcjuszowie depr. M. i W. lm: (te) Tyburcjusze
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Tyburcjusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Tyburcjusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Tyburcjusz • święty / błogosławiony Tyburcjusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Tyburcjusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Tyburcjusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Tyburcjusz • dzień imienin / imieniny Tyburcjusza • na Tyburcjusza (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 685.