Mirzec

Mirzec (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. wieś w województwie świętokrzyskim; zob. też Mirzec w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Mirzec
dopełniacz	Mirca
celownik	Mircowi
biernik	Mirzec
narzędnik	Mircem
miejscownik	Mircu
wołacz	Mircu

przykłady:

(1.1) Przez Mirzec przebiega droga wojewódzka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Mircu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Mirca • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Mirca • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Mirca • mieszkaniec / mieszkanka Mirca • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Mircu • pochodzić z Mirca • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Mirca

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wieś

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mirzecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: