słuch

słuch (język polski)

słuchy (1.2)

wymowa:

IPA: [swux], AS: [su̯uχ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki; zob. też słuch w Wikipedii

(1.2) muz. umiejętność rozróżniania wysokości dźwięków

(1.3) środ. łow. ucho zająca, królika, dzika

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słuch	słuchy
dopełniacz	słuchu	słuchów
celownik	słuchowi	słuchom
biernik	słuch	słuchy
narzędnik	słuchem	słuchami
miejscownik	słuchu	słuchach
wołacz	słuchu	słuchy

przykłady:

(1.1) Jasio ma kiepski słuch.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) słuch absolutny

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. słuchacz m, słuchaczka ż, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n, odsłuch m, podsłuch m, słyszenie n, osłuchiwanie n, słuchy lm

czas. słuchać ndk., słyszeć ndk., osłuchiwać ndk.

przym. słuchowy, słyszalny

przysł. słuchowo

związki frazeologiczne:

powiedzieć do słuchu • słuch o kimś zaginął / słuch o czymś zaginął • zamieniać się w słuch

etymologia:

uwagi:

zob. też słuch w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hearing, audition; (1.2) ear
• arabski: (1.1) سمع
• asturyjski: (1.1) oyíu m
• baskijski: (1.1) entzumen
• białoruski: (1.1) слых m (slych)
• bośniacki: (1.1) sluh m
• bułgarski: (1.1) слух m (slukh)
• chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 聽覺 / uproszczony 听觉 (tīngjué), tradycyjny 聽力 / uproszczony 听力 (tīnglì)
• chorwacki: (1.1) sluh m
• czeski: (1.1) sluch m
• duński: (1.1) hørelse w
• esperanto: (1.1) aŭdo
• estoński: (1.1) kuulmine
• fiński: (1.1) kuulo
• francuski: (1.1) ouïe ż; (1.2) ouïe ż
• gruziński: (1.1) სმენა (smena)
• hiszpański: (1.1) oído m
• holenderski: (1.1) gehoor n
• irlandzki: (1.1) éisteacht ż
• islandzki: (1.1) heyrn ż
• japoński: (1.1) 聴覚 (ちょうかく, chōkaku)
• kataloński: (1.1) oïda ż
• koreański: (1.1) 청각 (cheonggak)
• litewski: (1.1) klausa ż; (1.2) ausis m
• łaciński: (1.1) auditus m
• łatgalski: (1.1) dzierdeiba ż
• łotewski: (1.1) dzirde ż
• macedoński: (1.1) слух m (sluh)
• niemiecki: (1.1) Gehör n; (1.2) Gehör n; (1.3) Löffel m
• norweski (bokmål): (1.1) hørsel m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) hørsel ż
• nowogrecki: (1.1) ακοή ż (akoí)
• ormiański: (1.1) լսողություն (lsoghut’yun)
• perski: (1.1) شنوایی
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) badanie słuchu: , stracić słuch: , tracić słuch stopniowo: , stracić słuch nagle:
• portugalski: (1.1) audição ż
• prowansalski: (1.1) ausida ż
• romansz: (1.1) udida ż
• rumuński: (1.1) auz n
• serbski: (1.1) слух m (sluh)
• słowacki: (1.1) sluch m
• słoweński: (1.1) sluh m
• staroangielski: (1.1) hlyst ż
• szwedzki: (1.1) hörsel w, gehör n
• tadżycki: (1.1) шунавоӣ (şunavoī)
• turecki: (1.1) işitme
• ukraiński: (1.1) слух
• uzbecki: (1.1) eshitish
• volapük: (1.1) lilasien
• walijski: (1.1) clyw m
• węgierski: (1.1) meghallgatás
• wietnamski: (1.1) thính giác
• włoski: (1.1) udito m; (1.2) orecchio musicale m

źródła: