Panten

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Panten (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) imię męskie[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przełożonym szkoły katechetycznej wybrano Pantena z Aleksandrii.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Panten • brat / kuzyn / wujek / dziadek Panten • mężczyzna imieniem (o imieniu) Panten • święty / błogosławiony Panten • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Panten • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Panten • otrzymać / dostać / przybrać imię Panten • dzień imienin / imieniny Pantena • na Pantena (o dniu)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Pantaenus
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 478.