Dzitwa

Dzitwa (język polski)

Dzitwa (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. hydrol. rzeka na Litwie oraz na Białorusi w rejonach werenowskim i lidzkim, prawy dopływ Niemna; zob. też Dzitwa w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dzitwa	Dzitwy
dopełniacz	Dzitwy	Dzitw
celownik	Dzitwie	Dzitwom
biernik	Dzitwę	Dzitwy
narzędnik	Dzitwą	Dzitwami
miejscownik	Dzitwie	Dzitwach
wołacz	Dzitwo	Dzitwy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Dzitwy • nad Dzitwą • Dzitwa wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Dzitwy • pływać / płynąć Dzitwą

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Дзітва ż
• litewski: (1.1) Ditva
• rosyjski: (1.1) Дитва ż

źródła: