Beduin

Beduin (język polski)

Beduin (1.1)

wymowa:

IPA: [bɛˈdu^jĩn], AS: [bedu^i ̯ĩn], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. członek koczowniczych lub półkoczowniczych plemion krajów arabskich; zob. też Beduini w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Beduin	Beduini
dopełniacz	Beduina	Beduinów
celownik	Beduinowi	Beduinom
biernik	Beduina	Beduinów
narzędnik	Beduinem	Beduinami
miejscownik	Beduinie	Beduinach
wołacz	Beduinie	Beduini

przykłady:

(1.1) Jadąc z Jerozolimy do Jerycha widziałem obozowisko Beduinów.

(1.1) Był w Stanach Zjednoczonych, na wyspie Kubie, bił się z Beduinami w Afryce, polował na lwy i tygrysy i powrócił do kraju z ogorzałą twarzą, hartowny, poważny, ale już zupełnie spokojny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Arab

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. beduin m, beduinka ż

forma żeńska Beduinka ż

przym. beduiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

arab. بدوي

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bedouin
• arabski: (1.1) بدوي m (badawí:)
• białoruski: (1.1) бедуін m
• bułgarski: (1.1) бедуин m
• fiński: (1.1) beduiini
• francuski: (1.1) bédouin m
• hiszpański: (1.1) beduino m
• interlingua: (1.1) beduin
• niemiecki: (1.1) Beduine m
• nowogrecki: (1.1) Βεδουίνος m
• portugalski: (1.1) beduíno m
• rosyjski: (1.1) бедуин m
• słowacki: (1.1) beduín m
• słoweński: (1.1) beduin m
• szwedzki: (1.1) beduin w
• ukraiński: (1.1) бедуїн m
• węgierski: (1.1) beduin
• włoski: (1.1) beduino m

źródła: