Przejdź do zawartości

wiertarka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Wersja z dnia 12:29, 28 sty 2024 autorstwa Agnese (dyskusja | edycje) (dodano węgierski: (1.1) fúrógép)

wiertarka (język polski)

wiertarka (1.1)
wiertarka (1.1)
wymowa:
IPA[vʲjɛrˈtarka], AS[vʹi ̯ertarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. urządzenie służące do wiercenia lub pogłębiania otworów; zob. też wiertarka w Wikipedii
(1.2) przyrząd dentystyczny o napędzie elektrycznym służący do oczyszczania zębów z próchnicy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Użył wiertarki elektrycznej do przewiercenia deski.
(1.2) Zawsze kiedy słyszę dźwięk wiertarki u dentysty, odruchowo wciskam się w fotel.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wiertarka dentystycznawiertarko-frezarkawiertarka stołowa
synonimy:
(1.1) świder; przest. bormaszyna; gw. (Górny Śląsk) bormaszina
(1.2) wiertarka dentystyczna; przest. bormaszyna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiertło n, wiercenie n, wiertnica ż, wiertnictwo n, wiertniczy m, odwiert m, wiertnica ż, wwiercanie n, wwiercenie n, dowiercanie n, dowiercenie n, rozwiercanie n, rozwiercenie n, wiertełko n, wiercidełko n
zdrobn. wiertareczka ż
zgrub. wiertara ż
czas. wiercić ndk., dowiercić dk., dowiercać ndk., nawiercić dk., nawiercać ndk., odwiercić dk., odwiercać ndk., ponawiercać dk., przewiercić, przewiercać, wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić dk., wwiercać ndk., rozwiercić dk., rozwiercać ndk.
przym. wiertniczy, wiertarkowy
przysł. wiertniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wiercić + -arka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

wiertarka (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. wiertarka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: