Przejdź do zawartości

wiertarka

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wiertarka (język polski)

[edytuj]
wiertarka (1.1)
wiertarka (1.1)
wymowa:
IPA[vʲjɛrˈtarka], AS[vʹi ̯ertarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. urządzenie służące do wiercenia lub pogłębiania otworów; zob. też wiertarka w Wikipedii
(1.2) przyrząd dentystyczny o napędzie elektrycznym służący do oczyszczania zębów z próchnicy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Użył wiertarki elektrycznej do przewiercenia deski.
(1.2) Zawsze kiedy słyszę dźwięk wiertarki u dentysty, odruchowo wciskam się w fotel.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wiertarka dentystycznawiertarko-frezarkawiertarka stołowa
synonimy:
(1.1) świder; przest. bormaszyna; gw. (Górny Śląsk) bormaszina
(1.2) wiertarka dentystyczna; przest. bormaszyna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiertło n, wiercenie n, wiertnica ż, wiertnictwo n, zdrobn. wiertareczka ż, zgrub. wiertara ż, wiertniczy m, odwiert m, wiertnica ż, wwiercanie n, wwiercenie n
zdrobn. wiertełko n
czas. wiercić ndk., dowiercić dk., dowiercać ndk., nawiercić dk., nawiercać ndk., odwiercić dk., odwiercać ndk., ponawiercać dk., przewiercić, przewiercać, wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić dk., wwiercać ndk., rozwiercić dk., rozwiercać ndk.
przym. wiertniczy
przysł. wiertniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wiercić + -arka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. wiertarka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: