pieprz

pieprz (język polski)

wymowa:: IPA: [pʲjɛpʃ], AS: [pʹi ̯epš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j , ^?/i; ^?/i ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. roślina zielna lub krzew z rodziny pieprzowatych; zob. też pieprz w Wikipedii

(1.2) kulin. spoż. przyprawa otrzymywana z nasion pieprzu (1.1)

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: pieprzyć

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pieprz	pieprze
dopełniacz	pieprzu	pieprzy
celownik	pieprzowi	pieprzom
biernik	pieprz	pieprze
narzędnik	pieprzem	pieprzami
miejscownik	pieprzu	pieprzach
wołacz	pieprzu	pieprze

przykłady:: (1.1) Pieprz to roślina z rodziny pieprzowatych.; (1.2) Na końcu wbić surowe jajko, dodać pieprz i sól.; (2.1) Piotrze, nie pieprz tyle tej zupy !

składnia:

kolokacje:: (1.2) pieprz biały / czarny / czerwony / zielony / ziołowy • pieprz w ziarnach / mielony • młynek do pieprzu

synonimy:: (1.2) reg. śl. fefer

antonimy:

hiperonimy:: (1.2) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pieprzniczka ż, pieprzówka ż, pieprznik m, pieprzowiec mrz, pieprzenie n, pieprznięcie n, spieprzenie n

zdrobn. pieprzyk m

czas. opieprzać, pieprzyć ndk., spieprzyć dk., pieprznąć dk.

przym. pieprzowy, pieprzny, pierny, pieprznięty, pieprzony

przysł. pieprznie

związki frazeologiczne:: gdzie pieprz rośnie • znać się jak kura na pieprzu

etymologia:: prasł. *pьpьrь < łac. piper^[1] albo niem.^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

abenaki: (1.1) tipwabel
albański: (1.1) piper m; (1.2) piper m
angielski: (1.1) pepper, black pepper; (1.2) pepper, black pepper
arabski: (1) فلفل
baskijski: (1.1) piperbeltz; (1.2) piperbeltz
białoruski: (1.1) перац m; (1.2) перац m
bośniacki: (1.2) biber
chorwacki: (1.2) papar m
czeski: (1.1) pepřovník m; (1.2) pepř m
dolnołużycki: (1.2) pjepjeŕ m
duński: (1.1) peber w; (1.2) peber n
esperanto: (1.1) piprujo, piprarbeto; (1.2) pipro
fiński: (1.2) pippuri
francuski: (1.1) poivrier m; (1.2) poivre m
górnołużycki: (1.2) popjer m
grenlandzki: (1.2) qasilitsoq
hiri motu: (1.1) pepa; (1.2) pepa
hiszpański: (1.1) pimentero m; (1.2) pimienta ż
islandzki: (1.2) pipar m
japoński: (1.2) 胡椒 (こしょう, koshō)
jidysz: (1.1) פֿעפֿער m (fefer); (1.2) פֿעפֿער m (fefer)
kaszubski: (1.2) pieprz m
kataloński: (1.2) pebre m
kirgiski: (1.2) мурч
koreański: (1.2) 후추 (huch’u)
niemiecki: (1.2) Pfeffer m
nowogrecki: (1.1) πιπεριά ż; (1.2) πιπέρι n
ormiański: (1.1) պղպեղ
rosyjski: (1.2) перец m
rumuński: (1.1) piper m; (1.2) piper m
serbski: (1.2) бибер
szwedzki: (1.1) pepparväxt; (1.2) peppar
tajski: (1.1) เปปเปอร์
turecki: (1.2) biber
tybetański: (1.1) གཡེར་མ
ukraiński: (1.1) перець m; (1.2) перець m
uzbecki: (1.2) murch
węgierski: (1.2) bors
wilamowski: (1.1) wjycc ż, wiyc ż, wjyc ż; (1.2) wjycc ż, wiyc ż, wjyc ż
włoski: (1.2) pepe m
wolof: (1.1) poobar

źródła:

↑ Hasło „pieprz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
↑ Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 116.

pieprz (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kulin. pieprz

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[1] Hasło „pieprz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

[2] Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 116.

[1]

[2]