Przejdź do zawartości

pierny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pierny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈpʲjɛrnɨ], AS: [pʹi ̯erny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 
​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przest. ostry, mocno przyprawiony pieprzem[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pieprzny, pikantny, przest. pierzny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. pierno
rzecz. piernik
zob. pieprz
związki frazeologiczne:
etymologia:
od st.pol. pierzny < st.pol. pierz < *ppierz < prasł. *pьpьrь; źródłosłów dla pol. piernik[3]
uwagi:
(1.1) spotyka się jeszcze w dialektach[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Mały słownik zaginionej polszczyzny; red. Felicja Wysocka; Kraków 2003; ISBN 83-89425-20-3
  2. ↑ 2,0 2,1 hasło pieprzny, w: Słownik etymologiczny języka polskiego; Wiesław Boryś; Kraków 2005; ISBN 83-08-03648-1
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „piernik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pierny&oldid=8068382”