Wincenty
Wincenty (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Wincenty Wincentowie dopełniacz Wincentego Wincentych celownik Wincentemu Wincentym biernik Wincentego Wincentych narzędnik Wincentym Wincentymi miejscownik Wincentym Wincentych wołacz Wincenty Wincentowie depr. M. i W. lm: (te) Wincente[1]
- przykłady:
- (1.1) – Wie pani, on miał wizję Polski – mówi pan Wincenty, osiemdziesięciodwuletni elegancki pan w muszce[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Wincenty • brat / kuzyn / wujek / dziadek Wincenty • mężczyzna imieniem (o imieniu) Wincenty • święty / błogosławiony Wincenty • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Wincenty • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Wincenty • otrzymać / dostać / przybrać imię Wincenty • dzień imienin / imieniny Wincentego • na Wincentego (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wincenta ż, Wincencja ż, Wincentyna ż, Wincenciusz mos, Wincentyn mos, Wincentia ż
- związki frazeologiczne:
- gdy na Wincentego i nawrócenie Pawła pogoda świeci, spodziewajcie się dobrego lata, dzieci
- uwagi:
- (1.1) imię synonimiczne z imieniem Wiktor[3]
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Vincent
- baskijski: (1.1) Bikendi, Bingen, Bizente, Bixintxo
- białoruski: (1.1) Вікенцій m (Vìkencìj)
- duński: (1.1) Vincent w, Vincents w, Vincentz w
- francuski: (1.1) Vincent m
- hiszpański: (1.1) Vicente m
- kataloński: (1.1) Vicenç m, Vicent m
- litewski: (1.1) Vincentas m
- łaciński: (1.1) Vincentius m
- nowogrecki: (1.1) Βικέντιος m (Bikéntios)
- rosyjski: (1.1) Викентий m (Vikentij)
- szwedzki: (1.1) Vincent w, Vincentius w
- węgierski: (1.1) Vince
- wilamowski: (1.1) Vinca m
- włoski: (1.1) Vincenzo m
- źródła:
- ↑
Hasło „Wincenty” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Jolanta Roman-Stefanowska, Dziennik Bałtycki, 03/07/1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ 3,0 3,1 Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 750.
