kiełb

kiełb (język polski)

kiełb (1.1)

wymowa:

IPA: [cɛwp], AS: [ḱeu̯p], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) icht. drobna europejska ryba słodkowodna; zob. też kiełb krótkowąsy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kiełb	kiełbie
dopełniacz	kiełbia	kiełbi
celownik	kiełbiowi	kiełbiom
biernik	kiełbia	kiełbie
narzędnik	kiełbiem	kiełbiami
miejscownik	kiełbiu	kiełbiach
wołacz	kiełbiu	kiełbie

przykłady:

(1.1) Wiedział, gdzie najłatwiej poławiają się kiełbie i płotki, lub w największej obfitości mieszkają szczupaki, u jakich brzegów raki najgęściej obsiadają podwodne mchy i kamienie, w jakiej porze dnia i roku jakie gatunki ryb na jakie biorą się przynęty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kiełbik m

związki frazeologiczne:

mieć kiełbie we łbie

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gudgeon
• baskijski: (1.1) zarbo
• esperanto: (1.1) gobio
• hiszpański: (1.1) gobio m, cadoce m
• niemiecki: (1.1) Gründling m
• nowogrecki: (1.1) μουστακάς m, γυφτόψαρο n, γωβιός m
• szwedzki: (1.1) sandkrypare w

źródła: