Czesław
Czesław (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- przykłady:
- (1.1) Czesław od lat był wielką szychą w ministerstwie.
- (1.1) Długo klęczał przed sarkofagiem błogosławionego Czesława u wrocławskich dominikanów.
- składnia:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Czesław Czesławowie dopełniacz Czesława Czesławów celownik Czesławowi Czesławom biernik Czesława Czesławów narzędnik Czesławem Czesławami miejscownik Czesławie Czesławach wołacz Czesławie Czesławowie depr. M. i W. lm: (te) Czesławy[1]
- kolokacje:
- (1.1) pan Czesław • brat / kuzyn / wujek / dziadek Czesław • mężczyzna imieniem (o imieniu) Czesław • święty / błogosławiony Czesław • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Czesław • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Czesław • otrzymać / dostać / przybrać imię Czesław • dzień imienin / imieniny Czesława • na Czesława (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Czesławowa ż, Czesławówna ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. cześć + sława[2]
- źródłosłów nazwisk: Czech, Czechasz, Czechoń, Cześ (pierwotnie były to zdrobnienia od imienia Czesław)[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Часлаў m (Časlaŭ)
- bułgarski: (1.1) Чеслав m (Česlav)
- czeski: (1.1) Česlav m
- hebrajski: (1.1) צ'סלב m
- hiszpański: (1.1) Ceslao m
- litewski: (1.1) Česlovas m
- łaciński: (1.1) Ceslaus m
- niemiecki: (1.1) Ceslaus m
- portugalski: (1.1) Ceslau m
- rosyjski: (1.1) Чеслав m (Česlav)
- ukraiński: (1.1) Чеслав m (Česlav)
- włoski: (1.1) Ceslao m
- źródła:
- ↑ Hasło „Czesław” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ 2,0 2,1 Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, Wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 118.