zawieźć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zawieźć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzavʲjɛ̇ɕʨ̑], AS[zavʹi ̯ėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.i → j  ?/i
homofon: zawieść
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zawozić)

(1.1) przywieźć coś lub kogoś w jakieś miejsce
(1.2) daw. zarzucić czymś, co przywieziono w dużych ilościach[1]

czasownik przechodni dokonany zawieźć się (ndk. zawozić się)

(2.1) przywieźć siebie w jakieś miejsce
odmiana:
(1.1-2) koniugacja XI
(2.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Moja przyjaciółka zawiozła mnie do domu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wózek m
czas. wieźć ndk., zawozić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za- + wieźć
uwagi:
Nie mylić z zawieść
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zawozić
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zawieźć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.