przodownik

przodownik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba lub grupa ludzi przodująca w danej dziedzinie; pierwszy w czymś

(1.2) adm. stopień podoficerski w polskiej międzywojennej policji państwowej

odmiana:

przykłady:

(1.1) Wśród murarzy na budowie Mateusz w krótkim czasie stał się przodownikiem.

(1.2) Drzwi otworzyły się i do pokoju wszedł przodownik i dwaj wywiadowcy po cywilnemu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przodownik pracy

synonimy:

(1.1) lider

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przodek mos/mrz, przodownica ż, przodownictwo n

czas. przodować ndk.

przym. przodowniczy, przedni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bellwether
• białoruski: (1.1) перадавік m

źródła:

•  Hasło „przodownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.