jednotorowość
jednotorowość (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jednotorowe, uwzględniające tylko jeden czynnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jednotorowość jednotorowości dopełniacz jednotorowości jednotorowości celownik jednotorowości jednotorowościom biernik jednotorowość jednotorowości narzędnik jednotorowością jednotorowościami miejscownik jednotorowości jednotorowościach wołacz jednotorowości jednotorowości
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) jednotorowość + D.
- kolokacje:
- (1.1) jednotorowość myślenia / rozumowania • jednotorowość gospodarki
- synonimy:
- (1.1) jednostronność, jednoaspektowość, jednopłaszczyznowość, jednowymiarowość
- antonimy:
- (1.1) wielotorowość, wielostronność, wieloaspektowość, wielopłaszczyznowość, wielowymiarowość
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jednotorowy
- przysł. jednotorowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. jednotorowy + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „jednotorowość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
