gdańszczanin
gdańszczanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ɡdãj̃ʃˈʧ̑ãɲĩn], AS: [gdãĩ ̯ščãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Gdańska[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Gdańska, urodzona w Gdańsku
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gdańszczanin gdańszczanie dopełniacz gdańszczanina gdańszczan celownik gdańszczaninowi gdańszczanom biernik gdańszczanina gdańszczan narzędnik gdańszczaninem gdańszczanami miejscownik gdańszczaninie gdańszczanach wołacz gdańszczaninie gdańszczanie depr. M. i W. lm: (te) gdańszczany[2]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany gdańszczanin • szanowni / drodzy gdańszczanie!
- (1.2) rodowity gdańszczanin • gdańszczanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od Gdańsk
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Danziger m
- rosyjski: (1.1) гданьчанин m, житель Гданьска m
- słowacki: (1.1) Gdančan m
- źródła:
- ↑
Hasło „gdańszczanin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „gdańszczanin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
