doctus
doctus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
imiesłów bierny czasu przeszłego dokonanego
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja I-II)
- przykłady:
- (1.1) Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo, sic homo doctus fit non vi, sed saepe[2]. → Kropla drąży kamień nie siłą, lecz częstym spadaniem, tak też człowiek nie staje się uczonym gwałtownie, lecz przez to, że często się uczy.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od doceo
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „doctus” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 515.
- ↑ średniowieczna wariacja na temat Owidiusza Epistulae ex Ponto IV, 10, 5-6