dekować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dekować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɛˈkɔvaʨ̑], AS[dekovać] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) pomagać komuś w ukrywaniu się i uchylaniu się od obowiązku
(1.2) wykonywać czynności ochraniające zasiew przed przemarznięcie zimą
(1.3) gw. (Warmia i Mazury) pokrywać, nakrywać[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dekowanie n, zadekowanie n, dekownictwo n, dekownik m
czas. zadekować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. decken (kryć)[2][3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: pokrywać, nakrywać
źródła:
  1. Irmina Judycka, Typy zapożyczeń niemieckich w gwarach Warmii i Mazur, „Poradnik Językowy” nr 8/1954, s. 9.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 50.
  3. Irmina Judycka, Typy zapożyczeń niemieckich w gwarach Warmii i Mazur, „Poradnik Językowy” nr 8/1954, s. 10.