dłutownica

dłutownica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdwutɔvʲˈɲiʦ̑a], AS: [du̯utovʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob., ​

podział przy przenoszeniu wyrazu: dłu•tow•ni•ca

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) masz. strugarka pionowa, służąca do obróbki kół zębatych i otworów wielokątnych, rowków wpustowych itp.; zob. też dłutownica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dłutownica	dłutownice
dopełniacz	dłutownicy	dłutownic
celownik	dłutownicy	dłutownicom
biernik	dłutownicę	dłutownice
narzędnik	dłutownicą	dłutownicami
miejscownik	dłutownicy	dłutownicach
wołacz	dłutownico	dłutownice

przykłady:

(1.1) Dłutownicą można wykonywać koła zębate.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) strugarka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dłuto n, dłutko n, dłutarka ż, dłutownik mrz/mos, dłutowanie n, wydłutowanie n

czas. dłutować ndk., wydłutować dk.

przym. dłutowski, dłutowski, dłutkowaty

przysł. dłutkowato

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) slotter
• hiszpański: (1.1) limadora vertical ż, mortajadora ż
• włoski: (1.1) stozzatrice ż

źródła: