współbandyta
współbandyta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik współbandyta współbandyci dopełniacz współbandyty współbandytów celownik współbandycie współbandytom biernik współbandytę współbandytów narzędnik współbandytą współbandytami miejscownik współbandycie współbandytach wołacz współbandyto współbandyci
- przykłady:
- (1.1) Śniło mi się, że uzbrojony w rewolwer, schwyciłem Olejarka i dwunastu jego współbandytów[1].
- (1.1) Do tego w tamtych krajach przychodzi, że najgłówniejsi rozbójnicy w Kurdystanie otrzymują urzędy kajmakanów i innych zwierzchników, byle się tylko trochę ustatkowali; a ci znowu swoim współbandytom mniejsze rozdają posady administracyjne i policyjne[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Bolesław Prus, Ze wspomnień cyklisty, w: Nowele, opowiadania, fragmenty, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1936.
- ↑ TURCYA. Bezowocność zapowiedzianych reform, „Gazeta Wrocławska” nr 266, 27 listopada 1873.