Przejdź do zawartości

wkurwiać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wkurwiać (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈfkurvʲjät͡ɕ], AS[fkurvʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wkurwić)

(1.1) wulg. wyjątkowo kogoś denerwować, drażnić[1]

czasownik zwrotny niedokonany wkurwiać się (dk. wkurwić się)

(2.1) wulg. denerwować się, odczuwać gniew[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wkurwia mnie ten ciągły hałas pod moim oknem.
(2.1) Dopiero co zaczęliśmy rozmawiać, a ty już się wkurwiasz i twierdzisz, że się czepiam!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wkurzać, wnerwiać, denerwować, wulg. podkurwiać
(2.1) wkurzać się, wściekać się, denerwować się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kurwica ż, pokurwowanie n, nakurwianie n, kurwowanie n, kurwisko n, kurewka ż, wkurwienie, kurwa
ims. wkurwiony, wkurwiający
czas. kurwować, wkurwić dk.
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
przym. skurwiały, wkurwiony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 335.