wiedźmin

wiedźmin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjɛ̇ʥ̑mʲĩn], AS: [vʹi ̯ėʒ́mʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) liter. fant. człowiek poddany kontrolowanej mutacji, by jako najemnik zabijać potwory

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiedźmin	wiedźmini
dopełniacz	wiedźmina	wiedźminów
celownik	wiedźminowi	wiedźminom
biernik	wiedźmina	wiedźminów
narzędnik	wiedźminem	wiedźminami
miejscownik	wiedźminie	wiedźminach
wołacz	wiedźminie	wiedźmini

przykłady:

(1.1) Wiedźmin był zmęczony, ale musiał iść dalej.

(1.1) Grosza daj wiedźminowi / sakiewką potrząśnij.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) człowiek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiedźma ż, wiedźmiństwo n

przym. wiedźmiński, wiedźmini, wiedźminowy, wiedźmowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wiedźma + -in

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) witcher
• arabski: (1.1) ويتشر m (wayatašir)
• białoruski: (1.1) вядзьмар m
• bośniacki: (1.1) vještac m
• bułgarski: (1.1) вещер m
• chiński standardowy: (1.1) uproszcz. 巫师 / trad. 巫師 (wūshī)
• czeski: (1.1) zaklínač m
• hiszpański: (1.1) brujo m
• japoński: (1.1) ウィッチャー (witchā)
• kazachski: (1.1) ведьмак
• niderlandzki: (1.1) hekser m
• niemiecki: (1.1) Hexer m
• portugalski: (1.1) bruxo m
• rosyjski: (1.1) ведьмак m
• słowacki: (1.1) zaklínač m
• ukraiński: (1.1) відьма́к m
• włoski: (1.1) strigo m

źródła: