wiadukt

wiadukt (język polski)

wiadukt (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjadukt], AS: [vʹi ̯adukt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) urb. most przeprowadzający drogę komunikacyjną nad przeszkodą terenową inną niż woda (np. inna droga lub wąwóz); zob. też wiadukt w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiadukt	wiadukty
dopełniacz	wiaduktu	wiaduktów
celownik	wiaduktowi	wiaduktom
biernik	wiadukt	wiadukty
narzędnik	wiaduktem	wiaduktami
miejscownik	wiadukcie	wiaduktach
wołacz	wiadukcie	wiadukty

przykłady:

(1.1) Droga na Warszawę przechodzi wiaduktem nad drogą do Pcimia.

(1.1) W miejscu gdzie zawsze jeździłem rowerem całkowicie rozebrano wiadukt niedawno remontowany.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wiadukt kolejowy / drogowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) most

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. wiadukcik m

przym. wiaduktowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. viaduct < łac. via + duco → droga + prowadzę, przez analogię do aqueduct → akwedukt

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) viaduct, overpass
• baskijski: (1.1) zubibide
• bułgarski: (1.1) виадукт m
• czeski: (1.1) viadukt m
• esperanto: (1.1) viadukto
• francuski: (1.1) viaduc m
• hiszpański: (1.1) viaducto m
• interlingua: (1.1) viaducto
• karpatorusiński: (1.1) віадукт m
• kataloński: (1.1) viaducte m
• niemiecki: (1.1) Viadukt m/n
• nowogrecki: (1.1) οδογέφυρα ż
• rosyjski: (1.1) виадук m
• słowacki: (1.1) viadukt m
• węgierski: (1.1) viadukt, völgyhíd
• włoski: (1.1) viadotto m, cavalcavia ż

źródła: