watażka

watażka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. w dawnej wschodniej Polsce: dowódca Kozaków

(1.2) współcz. pejor. przywódca luźnych rozbójniczych i buntowniczych oddziałów zbrojnych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	watażka	watażkowie
dopełniacz	watażki	watażków
celownik	watażce	watażkom
biernik	watażkę	watażków
narzędnik	watażką	watażkami
miejscownik	watażce	watażkach
wołacz	watażko	watażkowie
depr. M. i W. lm: (te) watażki

przykłady:

(1.1) Samuel był romantycznym stepowym watażką, do szpiku honorowym, budzącym podziw swą odwagą i z kawalerską fantazją igrającym na każdym kroku z życiem.

składnia:

kolokacje:

(1.2) lokalny watażka

synonimy:

(1.2) herszt

antonimy:

hiperonimy:

(1.1-2) dowódca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wataha ż

czas. watażkować ndk.

przym. watażkowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wataha + -ka

uwagi:

zob. też watażka w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: herszt

• angielski: (1.2) warlord
• włoski: (1.2) signore della guerra m

źródła: