tymianek

tymianek (język polski)

tymianek (1.1)

tymianek (1.2)

wiązka tymianku (1.2)

wymowa:

IPA: [tɨ̃ˈmʲjãnɛk], AS: [tỹmʹi ̯ãnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Thymus vulgaris, gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych pochodzącej z rejonów Morza Śródziemnego i stosowanej jako przyprawa; zob. też tymianek w Wikipedii

(1.2) kulin. spoż. liście czasem wraz z łodygą tymianku (1.1) używane jako przyprawa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	tymianek
dopełniacz	tymianku / tymianka
celownik	tymiankowi
biernik	tymianek
narzędnik	tymiankiem
miejscownik	tymianku
wołacz	tymianku

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) macierzanka tymianek

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tymiankowy

rzecz. tymian m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. thymus < gr. thymos → duch, wola

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thyme
• arabski: (1.1) زعتر m
• baskijski: (1.1) ezkai, xarbot
• chiński standardowy: (1.1) 百里香 (bǎilǐxiāng)
• czeski: (1.1) tymián m
• duński: (1.1) timian w
• esperanto: (1.1) timiano
• francuski: (1.1) thym m, thym commun m
• galicyjski: (1.1) tomiño m
• hebrajski: (1.1) קורנית ż
• hiszpański: (1.1) tomillo m
• interlingua: (1.1) thymo
• islandzki: (1.1) timjan n
• kaszubski: (1.1) tëmiónk m
• koreański: (1.1) 백리향 (paengnihyang)
• kurmandżi: (1.1) awîşen, zembûr, catirî
• łaciński: (1.1) thymum n
• łotewski: (1.1) timiāns m
• niderlandzki: (1.1) tijm m
• niemiecki: (1.1) Thymian m; (1.2) Thymian m
• nowogrecki: (1.1) θυμάρι n
• portugalski: (1.1) timo m, tomilho m
• rosyjski: (1.1) тимьян m; (1.2) тимьян m
• słowacki: (1.1) dúška tymianová ż
• ukraiński: (1.1) чебрець m
• wietnamski: (1.1) cỏ xạ hương
• włoski: (1.1) timo m

źródła: