trefl

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

trefl (język polski)[edytuj]

trefle (1.1)
wymowa:
IPA[trɛfl̥], AS[trefl̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czarną koniczynką; karta tego koloru

w użyciu przymiotnikowym

(2.1) należący do trefli (1.1)
odmiana:
(1.1)
(2.1) lp trefl m, trefl ż, trefl n; lm trefl mos, trefl nmos; nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Miałem w ręku pięć trefli.
(2.1) Dołożyłem dwójkę trefl.
składnia:
kolokacje:
(1.1) grać / wistować / wyjść w trefle • mały trefl
(2.1) as / dwójka / trójka / walet / dama / król trefl
synonimy:
(1.1) żołądź, reg. śl. krojc
(2.1) treflowy, żołędny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. treflik mrz, trefelek
przym. treflowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. trèflekoniczyna[2]
uwagi:
(2.1) zawsze po rzeczowniku/liczebniku
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „trefl” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „trefl” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.