t. z.

t. z. (język polski)

wymowa:

‹tak zwany› lub ‹tak zwana› lub ‹tak zwane›, IPA: [ˈtaɡ ˈzvãnɨ] lub [ˈtaɡ ˈzvãna] lub [ˈtaɡ ˈzvãnɛ], AS: [tag zvãny] lub [tag zvãna] lub [tag zvãne], zjawiska fonetyczne: nazal.• udźw. międzywyr. ​

znaczenia:

skrót

(1.1) daw. tak zwany

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Sokólszczanie od Korycina, Suchowoli i Janowa, nazywają Królestwo Kongresowe Polszczą lub Krolestwem, Koroną zaś a nie inaczej, zowią po dziś dzień okolicę leżącą za rzeką Bierezowa, (rzeka ta wraz z Biebrzą stanowiła odwieczną granicę między Litwą i Koroną), czyli północna część powiatu białostockiego, a która za rzeczypospolitej wchodziła w skład małopolskiego Podlasia, i w której główną a dziwnie obijającą się o ucho właściwością, jest ni mniej, ni więcej tylko t. z. mazurzenie, (n. p. sto, cehò, cort, docka vel corka, kacan, posòṷ, rusać, scenià, stabin itp.).

(1.1) Diariusz Seymu Warszawskiego w roku 1673, t. z. „Pacificationis” zaczętego „Kontinuatią konfederacyi”, dnia 4 stycznia, a zakończonego jako Sejm po 8 kwietnia 1673.

(1.1) Opis grodów i terytoryów z północnej strony Dunaju czyli t. z. geograf bawarski.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tzw.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tzw.

źródła: