sztylet

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sztylet (język polski)[edytuj]

sztylet (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʃtɨlɛt], AS[štylet]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) krótka broń biała o cienkim ostrzu; zob. też sztylet w Wikipedii
(1.2) zool. rodzaj gęsiego pióra
(1.3) druk. zecerski szpikulec do operowania czcionkami przy składzie
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wyciągnął z pochwy szablę swą i koniec jej twardo zanurzył w głębokość rany zadanej sztyletem[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sztyletowanie n
zdrobn. sztylecik m
czas. sztyletować ndk., zasztyletować dk.
przym. sztyletowy, sztyletowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Stilett < wł. stiletto; zdrobn. wł. stilostyl[2]
(1.2-3) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Żeromski: Popioły.
  2. Hasło „sztylet” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.