nieszczęśnik

nieszczęśnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba nieszczęśliwa, wzbudzająca litość i współczucie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nieszczęśnik	nieszczęśnicy
dopełniacz	nieszczęśnika	nieszczęśników
celownik	nieszczęśnikowi	nieszczęśnikom
biernik	nieszczęśnika	nieszczęśników
narzędnik	nieszczęśnikiem	nieszczęśnikami
miejscownik	nieszczęśniku	nieszczęśnikach
wołacz	nieszczęśniku	nieszczęśnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieszczęśliwiec, biedak, biedaczek, biedaczysko, biedaczyna, nieborak; przest. niebożę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieszczęście n, nieszczęśliwiec m, nieszczęśliwość ż, nieszczęsność ż

forma żeńska nieszczęśnica ż

przym. nieszczęsny, nieszczęśliwy

przysł. nieszczęsnie, nieszczęśliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wretch
• arabski: (1.1) تعيس m
• białoruski: (1.1) нешчаслівец m, бедалага m
• bułgarski: (1.1) нещастник m
• jidysz: (1.1) שלימזל m
• portugalski: (1.1) infeliz m
• rosyjski: (1.1) бедняга
• słoweński: (1.1) nesrečnež m

źródła: