spokojne sumienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

spokojne sumienie (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) świadomość swej prawości[1], poczucie, że nie zrobiło się nic złego[2]
odmiana:
(1.1) związek zgody;
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikspokojne sumieniespokojne sumienia
dopełniaczspokojnego sumieniaspokojnych sumień
celownikspokojnemu sumieniuspokojnym sumieniom
biernikspokojne sumieniespokojne sumienia
narzędnikspokojnym sumieniemspokojnymi sumieniami
miejscownikspokojnym sumieniuspokojnych sumieniach
wołaczspokojne sumieniespokojne sumienia
przykłady:
(1.1) Inżynierowi terenów zielonych potrzebne są informacje etymologiczne: przechodzę więc do kwestii etymologicznych mając spokojne sumienie, że nie ulegam wypaczeniu zawodowemu, bo zapytał mnie o to inżynier[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) czyste sumienie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: czyste sumienie
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spokojny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spokojne sumienie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. ↑ Poradnik językowy, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=spokojne_sumienie&oldid=7949097”