spadkobierca
Wygląd
spadkobierca (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌspatkɔˈbʲjɛrt͡sa], AS: [spatkobʹi ̯erca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. osoba fizyczna lub prawna, na którą przechodzi spadek po kimś
- (1.2) przen. osoba, która kontynuuje jakieś dzieło, sprawę lub tradycję
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spadkobierca spadkobiercy dopełniacz spadkobiercy spadkobierców celownik spadkobiercy spadkobiercom biernik spadkobiercę spadkobierców narzędnik spadkobiercą spadkobiercami miejscownik spadkobiercy spadkobiercach wołacz spadkobierco spadkobiercy
- przykłady:
- (1.1) Spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) spadkodawca, testator
- hiperonimy:
- (1.2) kontynuator
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spadkobranie n
- forma żeńska spadkobierczyni ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- amharski: (1.1) ወራሽ
- angielski: (1.1) heir, inheritor, successor
- arabski: (1.1) وارث m
- baskijski: (1.1) jaraunsle, oinorde, oinordeko
- białoruski: (1.1) спадкаемец m, наследнік m; (1.2) спадкаемец m, наследнік m
- dolnołużycki: (1.1) derbnik m
- francuski: (1.1) héritier m, successeur m
- hiszpański: (1.1) heredero m
- kataloński: (1.1) hereu m
- kazachski: (1.1) мұрагер, мирасқор
- niemiecki: (1.1) Erbe m
- nowogrecki: (1.1) κληρονόμος m
- nowopruski: (1.1) weldūns m
- portugalski: (1.1) sucessor m
- rosyjski: (1.1) насле́дник m; (1.2) наследник m, последователь m
- szwedzki: (1.1) arvinge w
- ukraiński: (1.1) наслідник m; (1.2) наслідник m
- włoski: (1.1) erede m
- źródła: