Przejdź do zawartości

spadkobierca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

spadkobierca (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌspatkɔˈbʲjɛrt͡sa], AS[spatkobʹi ̯erca], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. osoba fizyczna lub prawna, na którą przechodzi spadek po kimś
(1.2) przen. osoba, która kontynuuje jakieś dzieło, sprawę lub tradycję
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) spadkobierca fortuny
(1.2) spadkobierca tradycji
synonimy:
(1.1) sukcesor, dziedzic
(1.2) sukcesor
antonimy:
(1.1) spadkodawca, testator
hiperonimy:
(1.2) kontynuator
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spadkobranie n
forma żeńska spadkobierczyni ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: