spadkobierczyni

spadkobierczyni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌspatkɔbʲjɛrˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [spatkobʹi ̯erčỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, na którą przechodzi spadek po kimś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	spadkobierczyni	spadkobierczynie
dopełniacz	spadkobierczyni	spadkobierczyń
celownik	spadkobierczyni	spadkobierczyniom
biernik	spadkobierczynię	spadkobierczynie
narzędnik	spadkobierczynią	spadkobierczyniami
miejscownik	spadkobierczyni	spadkobierczyniach
wołacz	spadkobierczyni	spadkobierczynie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) spadkobierczyni fortuny

synonimy:

(1.1) dziedziczka, sukcesorka

antonimy:

(1.1) spadkodawczyni, testatorka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. spadkobierca

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. spadkobierca + -yni

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: spadkobierca

• białoruski: (1.1) правапераемніца ż, спадкаемка ż, спадчынніца ż, наследніца ż
• hiszpański: (1.1) heredera ż
• kataloński: (1.1) hereva ż
• nowogrecki: (1.1) κληρονόμος ż
• rosyjski: (1.1) правопреемница ż
• ukraiński: (1.1) наслідниця ż
• włoski: (1.1) erede ż

źródła: