senectus

senectus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) starość, wiek sędziwy

(1.2) powaga, surowość

(1.3) ogół ludzi w podeszłym wieku

przymiotnik

(2.1) stary, sędziwy

odmiana:

(1.1-3) senectus, senectutis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	senectus	senectutēs
dopełniacz	senectutis	senectutum
celownik	senectutī	senectutibus
biernik	senectutem	senectutēs
ablatyw	senectute	senectutibus
wołacz	senectus	senectutēs

(2.1) (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	senectus	senecta	senectum	senectī	senectae	senecta
dopełniacz	senectī	senectae	senectī	senectōrum	senectārum	senectōrum
celownik	senectō	senectae	senectō	senectīs
biernik	senectum	senectam	senectum	senectōs	senectās	senecta
ablatyw	senectō	senectā	senectō	senectīs
wołacz	senecte	senecta	senectum	senectī	senectae	senecta
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Post iucundam iuventutem, post molestam senectutem / nos habebit humus! → Po przyjemnej młodości, po uciążliwej starości / posiądzie nas ziemia. (Gaudeamus igitur)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) senecta ż

antonimy:

(1.1,3) iuventus ż

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. senatus m, senex m, senium n

czas. seneo, senesco

przym. senex, senilis

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: