samospalenie

samospalenie (język polski)

samospalenie (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌsãmɔspaˈlɛ̃ɲɛ], AS: [sãmospalẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) samobójstwo przez spalenie się żywcem, najczęściej popełniane demonstracyjnie na znak protestu; zob. też samospalenie (forma samobójstwa) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	samospalenie	samospalenia
dopełniacz	samospalenia	samospaleń
celownik	samospaleniu	samospaleniom
biernik	samospalenie	samospalenia
narzędnik	samospaleniem	samospaleniami
miejscownik	samospaleniu	samospaleniach
wołacz	samospalenie	samospalenia

przykłady:

(1.1) 8 września 1968 r. w czasie Centralnych Dożynek na stołecznym Stadionie X-lecia samospalenia dokonał Ryszard Siwiec, b. żołnierz AK.

składnia:

kolokacje:

(1.1) akt / próba / incydent samospalenia • dokonywać / dokonać samospalenia • ginąć / zginąć przez samospalenie • samospalenie wdowy • samospalenie w proteście / na znak protestu / w akcie desperacji • rytualne samospalenie

synonimy:

(1.1) rzad. samopodpalenie

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) samobójstwo, spalenie

hiponimy:

(1.1) sati, autodafe

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samozapłon m, samozapalność ż, samopalność ż, samopalenie n, samopodpalenie n, samoopalanie n, samoopalacz m, samopał m

przym. samozapalny, samopalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. samo- + spalenie

uwagi:

(1.1) zobacz też: samopodpalenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) self-immolation
• białoruski: (1.1) самаспаленне n
• francuski: (1.1) auto-immolation ż
• hiszpański: (1.1) autoinmolación ż
• niemiecki: (1.1) Selbstverbrennung ż
• nowogrecki: (1.1) αυτοπυρπόληση ż
• portugalski: (1.1) autoimolação ż
• rosyjski: (1.1) самосожжение n
• szwedzki: (1.1) självförbränning n

źródła: